>>سهیل امینی ( چهارشنبه 86/9/7 :: ساعت 2:44 عصر)
در این میان، آنچه از مجموع سخنان جرج بوش، رئیس جمهوری آمریکا و پیشنهاد دهنده نشست پائیزی بر می آید، اصرار آمریکا بر نگاه یک جانبه گرایانه در تحقّق سازش و رفع دغدغه های رژیم صهیونیستی، بدون توجّه به خواسته های طرف های فلسطینی است.
در این چارچوب، تاکید بر پایبندی طرف فلسطینی به ملاحظات امنیّتی رژیم صهیونیستی و مهار گروه های مقاومت از جمله خواسته های بوش از تشکیلات خودگردان فلسطین است که این تشکیلات را تا حدّ ابزاری برای سرکوب مردم خود تنزّل داده است.
این در حالی است که مهّم ترین موضوع های مطرح در مسئله فلسطین مانند توقّف شهرک سازی، ساخت دیوار حائل، حلّ مسئله قدس و آوارگان و تعیین مرزها، هیچ جایگاهی در سخنان بوش نداشته است. از این رو همان گونه که پیش بینی می شد، نشست پائیزی هیچ نکته جدیدی که گره از بن بست سازش بگشاید، نداشته و نتوانسته است تحرّک تازه ای در پیکر نیمه جان سازش ایجاد کند.
با این حال، آنچه برگزاری این نشست نافرجام را در نگاه جرج دبلیو بوش، رئیس جمهوری آمریکا توجیه کرده است، عادی سازی روابط صهیونیستی - عربی است؛ موضوعی که کاخ سفید امیدوار است با تکرار همنشینی های اعراب و صهیونیست ها بدان دست یابد و با خارج کردن رژیم صهیونیستی از انزوا و تحریم در جهان عرب، زمینه پذیرش این رژیم را در نگاه جامعه عربی در آینده فراهم سازد.
افزون بر این، در عرصه داخلی آمریکا، برگزاری نشست آناپولیس، فارغ از نتایج واقعی آن، نمایشی سیاسی - انتخاباتی است که با برجسته سازی موضوع اسرائیل می کوشد حمایت لابی صهیونیستی آمریکا را در انتخابات آینده ریاست جمهوری برای حزب جمهوری خواه این کشور و نامزد مورد حمایت بوش به دست آورد.
